کلیپ جدید سعید مدرس منتشر شد. کلیپ «ساحل چمخاله» با صدای مدرس یکی دیگر از ویدیوهایی است که این هنرمند خودش ساخته است. آلبوم سعید مدرس با همین نام سال گذشته منتشر شد. این روزها کلیپ‌های متعددی از خوانندگان داخلی منتشر می‌شود که نشان اهمیت این موضوع برای هنرمندان داخلی دارد. کلیپ «ساحل چمخاله» را اینجا ببنید...
کلیپ جدید سیروان خسروی همراه با مجموعه «عشق تعطیل نیست» منتشر شد. کلیپ «خاطرات تو» با صدای سیروان اولین ویذیویی است که همراه با این سریال منتشر می‌شود. سیروان حدود یک ماه پیش این کلیپ را در شمال کشور ضبط کرده بود. کارگردان این کلیپ مجید فرهبد است. در سریال عشق تعطیل نیست برادر سیروان یعنی زانیار هم بازی می‌کند.
قطعه «جالبترم می‌شه» با صدا و ملودی «محمدرضا مقدم»
قطعه «جالبترم می‌شه» با صدای «محمدرضا مقدم» برای انتشار در اختیار سایت «موسیقی ما» قرار گرفت.
این خواننده جوان پاپ که به زودی آلبوم رسمی خود را توسط موسسه «ستاره رسانه آریایی» منتشر می‌کند، در این قطعه آهنگسازی را بر عهده داشته و با «مریم جلایی» به عنوان ترانه‌سرا و «فرشاد عنایتی» به عنوان تنظیم‌کننده همکاری نموده است. میکس و مسترینگ این قطعه را «فرشاد حسامی» انجام داده است.
حاشیه نگاری کنسرت شب گذشته «بنیامین بهادری» از چند زاویه مختلف؛
کنسرت با «پوتین»
خواننده «چند متر مکعب عشق» شب گذشته آخرین اجرای زنده اش پیش از آغاز جشنواره موسیقی فجر در تهران را روی صحنه برد تا بار دیگر پذیرای دوستدارانش در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی باشد.
به گزارش «موسیقی ما»، بنیامین بهادری شامگاه 4 و 5 بهمن ماه به همت موسسه «پیام» به مدیریت «غلام و شاهین ترابی» و مدیریت اجرایی «رسول ترابی» در تهران روی صحنه رفت و این بار در کنسرتی پر از ایده و برنامه‌ریزی شده توانست دوستدارانش را غافلگیر کند و در این بین برخی نواقص برنامه نیز مزید بر علت شد تا خبرنگار «موسیقی ما» از زاویه ای جدید به این برنامه و حواشی اش بپردازد. حاشیه نگاری خبرنگار «موسیقی ما» از این کنسرت را می خوانید:
* پرده های سفید بزرگ تمام صحنه را پوشانده اند و در حالی که نوازنده ها و بنیامین در حال تست صدا هستند، تنها سه نفر از اعضای حراست سالن اجازه ورود به سالن را پیدا کرده اند و بنیامین از مدیر برنامه هایش خواسته که در هنگام تست صدا کسی در سالن نباشد. همه پشت پرده های سفید سالن در حال آخرین مراحل تست صدا هستند و این در حالی ست که ساعت حوالی 18:30 دقیقه است و مردم زیادی در بیرون سالن در انتظار ورود به داخل سالن محل برگزاری برنامه هستند. این یکی از بحران های همیشگی کنسرت های پاپ در کشور است که بواسطه تحویل دیر هنگام سالن برای تست صدا و انجام امور اولیه و طراحی صحنه، معمولا مشکلات ایجاد می شود و به قانونی نانوشته تبدیل شده است. فکرش را بکنید جمعیت بیرون سالن مشغول شنیدن تست صدای کنسرتی هستند که برایش غش و ضعف کرده اند! ساعت 18:50 دقیقه... صدای من را از سالن میلاد نمایشگاه بین المللی می شنوید.
* بالاخره اجازه ورود داده می شود. مردم بیرون از سالن در حالی که انرژی فوق العاده ای دارند، هلهله کنان وارد سالن می شوند. کافی است نوری در سالن انداخته شود یا چراغی خاموش شود تا همه ببینند انرژی حاضران چقدر بالاست. بنیامین از محوطه بالای اتاق بک استیج زیر چشمی سالن را تحت نظر دارد مشخص است که برای این اجرا برنامه ریزی ویژه ای را انجام داده است.
*هیچکس نفهمیده که بنیامین و گروهش روی صحنه آمده اند. پرده توری سفید جلوی سن را گرفته و نوازنده ها پشت سازهایشان قرار گرفته اند. یک تیر چراغ برق با لامپی روشن، یک کیوسک تلفن همگانی زرد رنگ، یک دست مبل کلاسیک با آینه و شمعدان و عکس سه در چهار همسر بنیامین روی آینه و میزی با چند فنجان قهوه دکور برنامه را تشکیل داده اند. بنیامین با استایلی جدید و شلوار پارچه ای و کت و البته پوتین هایی چرمی و بلند روی صحنه رفت. استایلی متفاوت تر از آنچه تا به حال از او دیده ایم. او بندهای پوتین هایش را محکم بسته و حالا بعد از قطعه ای انرژیک و بی کلام شروع به خواندن می کند. پارت دوم قطعه اول که می رسد، «مستانه مهاجر» و چند نفر دیگر در جلوی سن به یک باره همه پرده ها را پائین می کشند و همزمان نور روی صحنه هم روشن می شود تا شروع جالب کنسرت بنیامین با این سبک و سیاق باشد.
* پوتین های بنیامین مهم ترین بحث در گرفته در سالن است. او در اولین صحبت هایش می گوید: «من در همه شهرها و استانهای ایران برنامه داشته ام. ولی کنسرت های تهران همیشه یک جور دیگر است. انرژی کنسرت در بقیه جاهای ایران همیشه بالا و عجیب بوده و برای من ولی هیچ جا مثل تهران خاکش بگیر نیست.»
* هفته عشق، آی تو، چشمای رنگی، عاشق شدم و ... قطعاتی هستند که یکی پس از دیگری اجرا می شوند. بنیامین در اکثر لحظات دست راستش در جیبش است و نشان می دهد که اعتماد به نفس بالایی دارد. که واقعا هم دارد... او پایه میکروفن را چند باری جا به جا می کند و صدای ویولن «نیما وارسته» در قطعه «عاشق شدم» در سالن می پیچد. همه دنبال ویولونیست می گردند و دل خیلی ها می گیرد. بنیامین با گرفتن ژست ویژه ویولونیست ها نشان می دهد که حواسش هست که نیما نیست... صدای ویولون پخش می شود و داغ نیما برای خیلی ها تازه می شود. بنیامین باهوش است. می داند کجا و چطور بدون هیچ حرف و تصویری حرفش را بزند. حتی با گرفتن یک ژست هم می شود خیلی حرفها را زد. باور میکنید؟
*«حال همه تهرانی ها خوبه؟». بنیامین این را می گوید و «چندمتر مکعب عشق» و «تنگ غروب» را می خواند. یادم هست بنیامین یک بار گفته بود : اجرای «لایو – سکوئنس» همه جای دنیا اتفاقی عرف و رایج است. مشخصا میزان «لایو» بودن موسیقی برخی از قطعات کنسرت در کمترین حالت ممکن است. بنیامین بیشتر حواسش به «شو» و حرکات نمایشی برنامه است و جمعیت هم که همراه... سلو نوازی های گیتارالکتریک و البته هنرنمایی «علیرضا میر آقا» از نقش بالای نوازنده های گروه در اجرای برخی قطعات حکایت دارند و البته مدیریت خوب «علی منصوری» رهبر ارکستر گروه.
* «تو خود عشقی خود عشق»، «خاطره ها» و «میدونم یه وقتایی» قطعات بعدی بنیامین هستند. با گذشت چیزی حدود ده سال از انتشار «دنیا دیگه مثل تو نداره» هنوز هم مهم ترین قطعه و پرطرفدارترین اثر بنیامین همین اثر است که به قول خودش با آن همیشه سقف سالن نمایشگاه چند شکاف جدید برمی دارد. حالا نوبت به یک غافلگیری بزرگ رسیده. کسی که هیچ کس فکرش را هم نمی کرد و مثل گذشته همه منتظر بودند که بنیامین در انتهای قطعه « میدونم یه وقتایی»، یهو و بدون هیچ فاصله ای بزند به «ای الهه ناز». ولی او این بار به یک باره و با پخش همزمان تصاویری از «مرتضی پاشایی»، بدون ارکستر و در فضایی پر از اندوه و اشک «یکی هست» را خواند تا خیلی ها با دیدن تصاویر پاشایی و فضای عجیب سالن به گریه بیفتند و «یکی هست» را با صدایی گرفته با بنیامین همخوانی کنند. این بخش یکی از زیباترین بخش های کنسرت بنیامین در شامگاه گذشته بود.
* عشق احساسه، لکنت، قهوه و اشتباه من قطعات بعدی بنیامین بودند و «آی نسیم» با نمایش عکسی سه در چهار روی آینه و شمعدان روی صحنه باعث شد بار دیگر تراژدی بنیامین یاد خیلی ها بیفتد. بنیامین در انتهای این قطعه گفت: «این قطعه رو کمتر توی کنسرت ها می خونم. ولی امروز چون تولدش بود خوندم. امیدوارم غمگین تون نکرده باشم.»
* حالم بده، آخ عزیزم و چند قطعه دیگر قطعات انتهای برنامه هستند و بنیامین این بار خودش شخصا به معرفی اعضای گروهش می پردازد: آلبن بارسخیان، استیو آوانسیان، آرش سعید، محمد موجرلو، علیم نصوری، علیرضا میر آقا. سلیم احمدی (مدیر برنامه های بنیامین)، مستانه مهاجر، شاهین ترابی، کارگردان فیلم چند متر مکعب عشق، بهاره افشاری، مجتبی محرمی، بهروز رهبری فر، مجتبی میرزاجانپور و... دیگر چهره هایی بودند که از سوی بنیامین به حاضرین در سالن معرفی شدند.
دمیس روسوس، خوانندهٔ یونانی که بیش از 60 میلیون نسخه آلبوم از او در سراسر جهان به فروش رفته بود، یکشنبه در 68 سالگی در بیمارستانی در آتن از دنیا رفت. او مدتی بود که به دلیل بیماری، که نوع آن اعلام نشده، در بیمارستان بستری بود.
روسوس بیشتر به خاطر ترانه‌های سولویی که در دهه‌های هفتاد و هشتاد به بازار داد، شناخته می‌شود، ترانه‌هایی مثل «Forever and Ever»، «Goobye My Love» و «Someday, Somewhere». او عضو گروه راک پروگراسیو «اَفرودیتز چایلد» (Aphrodite's Child) هم بود. او در سال 1977 در ساخت نمایش تلویزیونی «جشن ابیگیل» با مایک لی همکاری کرد و ساوندتراک آن را ساخت.
روسوس در سال 1946 در اسکندریه مصر به دنیا آمد. پدرش یونانی و مادرش مصری و در اصل ایتالیایی‌تبار بود. او همراه پدر و مادرش در سه سالگی به یونان مهاجرت کرد؛ این اتفاق بعد از بحران سوئز در اوایل دهه‌ی شصت رخ داد که طی آن پدر و مادر روسوس دارایی‌شان را از دست دادند.
روسوس فعالیت در زمینهٔ موسیقی را در هفده سالگی با پیوستن به گروهی به نام «The Idols» شروع کرد و حین حضور در این گروه بود که با ونگلیس آشنا شد که بعدها در گروه «اَفرودیتز چایلد» با هم همکاری کردند. این گروه سه آلبوم، از جمله «It's Five O'Clock» تولید کرد و در اواخر دهه‌ٔ شصت در اروپا، به‌خصوص در فرانسه، بسیار محبوب بود.
روسوس وقتی به صورت سولو شروع به انتشار آلبوم کرد هم چهره‌ای موفق بود. او در سال 1973 با آلبوم «Forever And Ever» موفق شد در چندین کشور به رتبه‌ٔ یک جدول صعود کند.
روسوس به جز موسیقی به خاطر ظاهر و مدل لباس‌هایی که می‌پوشید هم معروف بود.
عموی مرتضی پاشایی:چرا رضارشیدپور جواب تلفن من را نمیدهد!؟
احتمالا از کم و کیف ساخت مستندهای دوگانه درباره زنده یاد مرتضی پاشایی آگاه هستید. پس از انتشار متن آخر رضا رشیدپور که نوشته بود به دلیل برداشتن متن مصطفی پاشایی برادر مرتضی از شکایت و صحبت های بعدی صرف نظر کرده است، با منصور پاشایی عموی مرتضی گفت و گویی داشتیم تا زوایای پنهان این داستان را روشن تر کنیم. به نظر می رسد با مدیریت بهتر، می توان امیدوار بود که هر دو مستند، سرنوشت خوبی داشته باشند.
داستان ساخت مستند سیب به کارگردانی آقای رضا رشیدپور که شما به پخش آن اعتراض داردی، چیست؟
ابتدای کار، باید عرض کنم احترام بسیاری برای آقای رشیدپور قائل هستم. ایشان درخواست کردند که برای ساخت مستندی برای «مرتضی پاشایی» که در نظر داشتند، مصاحبه‌ای داشته باشیم. برادرم، بنده و برادرزاده‌ام(مصطفی) هم طبیعتا در ساخت مستند با ایشان همکاری کردیم و مصاحبه‌هایی را انجام دادیم. در پایان نیز بنابراین شد که ایشان سی‌دی این مستند را پیش از پخش برای بازبینی در اختیار ما قرار بدهند. ما منتظر بودیم زمانی که سی‌دی در اختیار ما قرار میگیرد، بحث توافق و مجوز لازم از خانواده مرتضی پاشایی هم به عمل بیاید. در مقطع اولیه خیلی از نظر اخلاقی و رفتار اجتماعی خوشایند نبود که بحث مالی مطرح کنیم ضمن اینکه ما می‌دانیم کسانی که چنین کاری را می‌کنند در وهله اول قصدشان خیر است و مرتضی را دوست دارند. به همین دلیل خودمان خیلی صلاح نمی‌دانیم که در مقطع اول بحث مالی را مطرح کنیم از طرف دیگر خود ما نیز همزمان در حال ساخت مستند هستیم و بعدا متوجه شدیم آقای رشیدپور تیزر تبلیغاتی این مستند را منتشر کردند و اعلام هم کردند که این مستند به صورت رایگان منتشر خواهد شد. بنده با ایشان تماس گرفتم و به ایشان عرض کردم که ما خودمان به همراه آقای «سید جواد هاشمی» که مشترکا من و ایشان تهیه کننده این مستند هستیم، درحال ساخت مستند هستیم و از ایشان خواهش کردیم که نشست مشترکی برای مدیریت کردن پخش مستندها، داشته باشیم به‌گونه‌ای که با یکدیگر رقابت ایجاد نکند. ایشان هم ابتدا پذیرفتند و درواقع این صحبت من با آقای رشیدپور روز پنج‌شنبه هفته گذشته بود. بنده بعدازظهر شنبه با موبایل آقای رشیدپور تماس گرفتم و ایشان پاسخگو نبودند و موبایل ایشان روی پیغام‌گیر رفت و من برای ایشان پیغام گذاشتم که؛ «بنده می‌خواستم خدمت‌تان برسم»، ایشان پاسخی ندادند و سپس ساعت نه و هفت دقیقه شب به ایشان پیامک زدم که می‌خواهم فردا پیش از ظهر خدمت‌تان برسم که پاسخی از سوی ایشان نیامد. روز یکشنبه ساعت ده و ده دقیقه به ایشان پیامک زدم که کماکان منتظر پاسخ‌تان هستم، بازهم جواب نیامد. حتی با همکار ایشان آقای «صنم» نیز تماس گرفتم، ایشان هم تلفن‌شان پاسخگو نبود. ریز این مسائل را توضیح می دهم
کنسرت «شهرزاد» حاصل همکاری علیرضا قربانی و فردین خلعتبری با اجرای آنسامبل «ذاستا» از 1 تا 3 بهمن‌ماه در برج میلاد میزبان مخاطبان موسیقی ملی بود.
قربانی پیش از این بارها در همکاری با خلعتبری آثار ساخته شده توسط این آهنگساز را اجرا کرده است. این بار اما آنسامبل «ذاستا» حکایت شهرزاد را از مابقی این همکاری‌ها سوا می‌کرد.
ذاستا با وجود خلوت بودن، از موزیسین‌هایی تشکیل شده که تک‌تک‌شان چهره‌های شناخته‌شده و قابل اعتنای موسیقی کلاسیک و موسیقی سنتی بودند. بهنام ابوالقاسم (نوازنده پیانو و آکاردئون) که سرپرستی آنسامبل را به عهده دارد به همراه پدرام فریوسفی (ویولن)، پریسا پیرزاده (ویولا)، آتنا اشتیاقی (ویلنسل)، شقایق صادقیان (فلوت)، سایوری شفیعی (کلارینت) اعضای ثابت ذاستا به روی صحنه حاضر شدند و کوک کردن سازهایشان را آغاز کردند. در این قسمت روزبه اسفندارمز (کلارینت باس و کلارینت)، امین غفاری (ویولن) و بهتاش ابوالقاسم هم به عنوان نوازنده مهمان به روی صحنه حاضر شدند.
«شب دهم» (با شعر افشین یداللهی و تنظیم دوباره بهنام ابوالقاسم) آغازگر شب «شهرزاد»ی‌ها شد. آنسامبل خلوت‌تر از همیشه بود و بنابراین صدای قربانی فضای بیشتری برای نمایش داشت. اعضای گروه ذاستا هماهنگی خوبی داشتند و این هماهنگی تشویق بی‌امان مخاطبان را در پایان قطعه به همراه داشت. قربانی نبض مخاطبانش را با خواندن یکی از ماندگارترین قطعاتش به دست گرفته بود.
حالا نوبت به قطعه دوم بخش اول برنامه رسید. «باران اگر ببارد» با شعری از غلامرضا طریقی و تنطیم فردین خلعتبری شاید به دلیل صدابرداری نامناسب از قطعات نه چندان قوی کنسرت بود. «کنار تو هستم» به عنوان قطعه بعدی اما دوباره کنسرت را به اوج برگرداند. شعر افشین یدالهی با تنظیم بهنام ابوالقاسم و صدای زیبای قربانی تشویق‌های ممتد را به همراه داشت. حالا نوبت یکی از قطعات دوست‌داشتنی بود که پیش از این با صدای قربانی شنیده شده. «ای باران» با شعر فردین خلعتبری و چیدمان ابوالقاسم بسیار زیبا و شنیدنی بود و تسلط قربانی بر قطعه را هویدا می‌کرد. در جای‌جای اجرا حرکات دست قربانی گویی بر آمده از قلبش بود و حس را بیش از پیش به مخاطب منتقل می‌کرد.
یکی از بخش‌های زیبای این اجرا که البته سنت موسیقایی قربانی در اجرای کنسرت‌هایش است، دعوت از سامان صمیمی نوازنده خوب کمانچه و ویولن بود که در این اجرا به عنوان نوازنده مهمان قطعه بعدی قربانی و گروه را همراهی کرد.
قطعه به صورت بداهه و با ساز صمیمی آغاز شد و پس از پی‌ریزی جملات سازی، آواز قربانی بر آن خوش نشست. صدای قربانی سرحال بود و تحریرهای زیبایش بر سر شعر فرود می‌آمد. این ساز و آواز که بر روی شعر عراقی شاعر نامدار ایرانی اجرا شد، از زیباترین بخش‌های کنسرت شهرزاد بود.
پس از تشویق‌های مخاطبان، نوبت به اجرای «عاشقی» با شعری از مولانا و تنظیم بهنام ابوالقاسم و البته کلیپ ویدیویی بسیار زیبا و همخوان رسید. این قطعه با همراهی آنسامبل و صدای قربانی به زیبایی مفهوم شهر حضرت مولانا را نشان داد. پایان‌بخش قسمت اول اجرا، تصنیف «زندگی» اثر غلامحسین مین‌باشیان و ارکستراسیون بهنام ابوالقاسم بود. در این بخش ابوالقاسم کت‌اش را از تن در آورد و با آکاردئون وارد صحنه شد. این قطعه رنگ تاریخ دهه 30 و 40 موسیقی ایران را می‌داد. ویدو هم به خوبی با آن همراهی می‌کرد. اتمام این قطعه و حس خوبی که به جای مانده بود، فرصتی را فراهم کرد تا پس از تشویق گروه، نوبت به استراحتی چند دقیقه‌ای برسد.
پس از 15 دقیقه، بخش دوم اجرا آغاز شد. این بخش بیشتر بر پایه تازه‌های قربانی و خلعتبری شکل گرفته بود و شامل قطعات «خاک بی‌خزان» (با شعری از محمدعلی بهمنی و تنظیم فردین خلعتبری)، «شهرزاد» (شعری از افشین یداللهی و تنظیم فردین خلعتبری)، «سوگ» (با شعر افشین یداللهی و تنظیم بهنام ابوالقاسم)، «نرو» (با شعر مسعود کلانتری و تنظیم فردین خلعتبری)، «اهل جنون» (شعر افشین یداللهی و تنظیم فردین خلعتبری)، «پیمان‌شکن» (شعر مسعود کلانتری و تنظیم خلعتبری) بود. «اهل جنون» و «نرو» که تنها چند روز پیش از برگزاری کنسرت از طریق فضای مجازی منتشر شده بود، با استقبال مردم همراه شد.
در انتهای برنامه‌ی از قبل تعیین شده هم «مدار صفر درجه» که همچون «شب دهم» از قطعات ماندگار قربانی و خلعتبری است، اجرا شد. شعر این کار از یداللهی است و تنظیم آن را برای ارکستر ذاستا ابوالقاسم انجام داده بود. این قطعه اجرا شد و تشویق‌ها به پایان نرسید.
صدای دست زدن‌ها آتقدر ادامه پیدا کرد تا فردین خلعتبری به روی صحنه بیاید و قربانی را برادر خود خطاب کند. خلعتبری بعد از خوش‌آمدگویی به حاضران گفت: «علیرضا قربانی بارها مرا برادر خود خطاب کرده و من هم می خواهم در اینجا بگویم او برادر من است. در ادامه می‌خواهم از مهیار علیزاده آهنگساز موفق و جوان کشورمان تشکر کنم و بگویم ما جسارت کرده‌ایم و می‌خواهیم «ارغوان» او را با تنظیمی که برای ذاستا انجام شده، اجرا کنیم.»
علیزاده هم به پا خواست و مورد تشویق قرار گرفت. اجرای «ارغوان» اصلاً غیرقابل پیش‌بینی نبود. به خوبی اجرا شد و بر دل حاضران هم نشست.
با اجرای این قطعه شب زیبایی که کنسرت شهرزاد برای مخاطبان رقم زد به پایان رسید.
این کنسرت به تهیه کنندگی مجید روغنی برای سه شب در برج میلاد تهران روی صحنه رفت
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
